Μοιράζω τον εαυτό μου, στο χθες και στο σήμερα. Στο εγώ και στο εμείς.

Ακολουθώ έναν δρόμο, που οδηγεί σ'ένα γκρεμό. Κρυμένο,
πίσω από μια όμορφη και δροσερή όαση με ψηλά δέντρα.
Αν υπάρχει μια αλήθεια, αν δεν είναι οφθαλμαπάτη, σίγουρα δεν είναι παγίδα;

Αφήνω τα ερωτήματα στην άκρη,
μαζεύω το εφήμερο κουράγιο,
φοράω τη στολή της κοινωνίας
παλεύω με το "εγώ" και το το "εμείς".

Και με αυτούς. Τους εχθρούς που εναλλάσονται και προσαρμόζονται, τόσο αποτελεσματικά.
Σα να διαβάζουν το σενάριο του χειρότερου εφιάλτη μας. Μα πώς τα καταφέρνουν;
Είμαστε άραγε και μεις πρωταγωνιστές στο σενάριο του εφιάλτη τους;

Ζώντας σε περίεργους καιρούς

15 Ιούνη 2011. Μια μέρα που μάλλον θα θυμόμαστε για καιρό. Η μέρα που εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου, αν όχι και εκατομμύρια, συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα για να διαδηλώσουν. Η μέρα που ενώθηκαν οι δυνάμεις των "Αγανακτισμένων" και των "κλασικών" αγωνιστικών δυνάμεων εν όψει της απεργίας.
Η μέρα δεν έχει τελείωσει και έτσι ακόμα δεν έχω πλήρη εικόνα, όντας μάλιστα μακριά από το κέντρο των εξελίξεων, την Αθήνα. Μάλιστα η διαμαρτυρία ακόμα και τώρα, 8.30 μμ, συνεχίζεται. Καθώς φαίνεται, ακόμα και  ο Γιωργάκης και το επιτελείο του που τόσο καιρό παρίσταναν τους κουφούς μπροστά στις κραυγές αγωνίας για αλλαγή πλεύσης από μέρος του κόσμου, αναγκάζονται να αναδιπλωθούν. Κάνοντας τι? Αυτή τη στιγμή μελετούν διάφορα σενάρια προκειμένου να καταφέρουν να σώσουν το σύστημα, ώστε να μην τους καταπιεί μια και καλή.
Μπροστά σε όλη αυτήν την δυναμική που έδειξε ο κόσμος σήμερα, οι αστικές πολιτικές δυνάμεις τρέμουν. Εφόσον λοιπόν είδαν ότι η κατάσταση δεν εκτονώθηκε, αν και έχουν ήδη περάσει 3 εβδομάδες "αγανάκτησης", ψάχνουν άλλους τρόπους για να θολώσουν τα νερά και να "ηρεμήσουν" τον κόσμο. Τα σενάρια αφορούν είτε εκλογές είτε, το ανατρεπτικό, συγκυβέρνηση Πασοκ και ΝΔ, με πρωθυπουργό κοινής αποδοχής.
Προφανώς αυτές οι μανούβρες δεν απαντούν και δεν ικανοποιούν τα αιτήματα του λαού. Τα οποία τις τελευταίες εβδομάδες έχουν επικεντρωθεί στο να μην περάσει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Και ελπίζω αυτές οι πολιτικές αναδιπλώσεις να μην αποπροσανατολίσουν τον αγώνα του κόσμου.
Ζώντας λοιπόν σε περιέργους καιρούς. Και σε τόπο που συγκεντρώνει τα φώτα του ενδιαφέροντος πολλών χωρών και πολλών ανθρώπων στις χώρες αυτές, μέσα σε αυτούς τους καιρούς. Από τη μια ο λαός δείχνει μια πρωτοφανή δυναμικότητα και αποφασιστικότητα. Από την άλλη το κατεστημένο πολιτικό σύστημα αναζητά τρόπους για να συνεχίσει να επιβιώνει, ψάχνει τις βαλβίδες εκτόνωσης της λαϊκής οργής. 
Οι επόμενες ώρες και μέρες θα καθορίσουν πολλά. Σύστημα vs λαός. Ποιος θα νικήσει?